Pre samo nekoliko dana, izraelske snage su upale u palestinski grad Nablus u regionu Zapadna Obala, koji je pored Pojasa Gaze mesto najveće koncentracije palestinskog stanovništva u Izraelu, ubivši metkom u glavu momka od 24 godine, dok je ukupno 337 palestinaca ranjeno što vatrenim oružjem, što drugim oblicima fizičke sile.
Cilj upada izraelskih snaga je bio rušenje doma palestinca Usame Tamila, kao nastavak dugogodišnjeg nasilnog isterivanja palestinaca iz njihovih domova, kako bi na njihovo mesto došli izraelski doseljenici. Na kraju je srušena cela zgrada u kojoj je ova porodica živela, u činu koji se popularno naziva “kolektivna kazna” a koji se koristi kako bi vlasti zastrašile palestince i naterale ih da se sami isele iz svojih domova.
Ova praksa brutalnog izbacivanja palestinaca iz jedinih domova koje imaju nije nešto novo i zapravo se događa još od nastanka države Izrael 1948. godine. Suštinski, Izrael je nastao primenom masovnog nasilja nad autohtonim palestinskim stanovništvom pod pokrivetljskom Velike Britanije i SAD u cilju stvaranja zasebne države jevreja nakon Drugog svetskog rata. Jevreji, koji su doživeli masovno stradanje od ruke nacističkih zločinaca su dobili svoju državu, Izrael, ali su paradoksalno u njene temelje uzidani leševi i stradanje palestinskog naroda. Tokom 1948. i 1949. u periodu koji se u arapskom svetu naziva Nakhba (katastrofa), novoformirane izraelske vojne snage opremljene od strane Velike Britanije i SAD, počinile su niz masovnih ubistava širom palestinskih teritorija, fizički uništivši oko 530 naseljenih mesta, uz ubistvo najmanje 15.000 palestinaca.
Naseljavanje današnje teritorije Izraela je sprovedeno na sistematičan, ekstremno nasilan način uz etničko čišćenje mnogih delova zemlje od palestinaca i njihovo nasilno preseljenje u ono što danas znamo kao Zapadnu Obalu i Pojas Gaze. Takoreći, u Izraelu se već preko sedamdeset godina dešava “rušenje u Hercegovačkoj” koje je liberale u Srbiji šokiralo kao flagrantan primer državnog kriminala, dok se u Izraelu eto ista stvar dešava na očigled celog sveta, uz vojnopolicijske formacije pod punom ratnom opremom i koje pucaju a i ubijaju one koji neće da se isele iz svojih domova.
Poslednjih nekoliko godina, Izraelsko nasilje nad palestincima je doseglo monstruozne razmere i izraelski represivni aparat krči put nasilnim doseljenicima kako bi isterali palestinsko stanovništvo i naterali ih da se jednostavno isele iz zemlje i završe po izbegličkim kampovima u Jordanu, Siriji, Libanu, i drugim bliskoistočnim zemljama.
Samo u 2023. godini izraelski represivni aparat je usmrtio 156 palestinaca, od čega 25 dece, što je daleko više u odnosu na prethodne godine i ilustruje eskalaciju nasilja nad palestinskim narodom na teritorijama okupiranim od strane Izraela.
Nasilje koje palestinci trpe preko 70 godina ima niz sličnosti sa onim što srpsko stanovništvo na Kosovu proživljava od 1999, Kurdi u Turskoj već više od 50 godina, ili stanovništvo Donbasa od 2014. godine. Ono što je zajedničko u bolu i patnji navedenih naroda je to što se nasilje u Palestini, na Kosovu, Turskoj, i u Donbasu sve vreme dešava uz blagoslov i materijalnu podršku zapadnih kapitalističkih sila, oličenih u NATO-u, predvođenim Amerikom.
Američki imperijalizam i NATO nikada nisu bili “na strani mira” kako to često vole da tvrde već će uvek žrtvovati ako treba i milione ljudi u nekoj tamo dalekoj zemlji koju amerikanci ni ne znaju da pokažu na mapi, zarad svojih političkih i ekonomskih interesa.
